Bomen hebben er geen moeite mee om in de herfst hun bladeren los te laten. Maar voor ons is het niet zo makkelijk.
De herfst is het jaargetijde dat in het teken staat van loslaten. De natuur toont ons: blaadjes die volop verkleuren, avonden die korter worden en de douw die 's morgens over de weilanden ligt. Geholpen door wind en regen gaan de blaadjes dwarrelen en dit proces verloopt natuurlijk, moeiteloos en in haar eigen tempo.
Moeder natuur laat ons een palet aan kleuren zien, een ware schoonheid, terwijl het transformatieproces van loslaten gaande is. Wij mensen ervaren loslaten lang niet altijd als prettig. En dat terwijl loslaten vooral ruimte geeft aan iets nieuws. Wat gebeurt er als jij in de herfst meebeweegt en loslaat wat je niet langer dient?
Loslaten kan pas wanneer je hier 100% klaar voor bent. Je kan het niet afdwingen en het proces is eigenlijk moeiteloos. Het begint bij toelaten van de mogelijkheid dat iets of iemand je gaat verlaten. Zodra je de bijbehorende gedachten en gevoelens bewust verwerkt en onderzoekt, ga je zien dat je enkel hoeft toe te laten. Zodra je in jezelf aandacht geeft aan datgene dat maakt dat je het graag bij je wilt houden, zal je merken dat het eigenlijk maar een perceptie is van de waarheid, jouw perceptie. Vervolgens merk je, dat je niet je best hoeft te doen om het los te laten maar dat het jou als vanzelf loslaat.
Benieuwd hoe dit gaat? Kijk eens naar wat jij deze herfst graag wilt loslaten. Begin klein en ontdek hoeveel ruimte het je kan geven. Vind je het lastig? Ik drink graag een kopje thee samen en begeleid je op weg.